آشنایی با ساز ساکسیفون

آشنایی با ساز ساکسیفون
ساکسیفون در اندازه های متفاوت در اوایل دهه 1840 ساخته شد و ساکس برای آن یک حق اختراع 15 ساله در 28 ژوئن 1846 بدست آورد.ساکسوفون یا ساکسیفون یک ساز از خانواده سازهای بادی و قمیشی است. ساکسوفون یکی از سازهای بادی است که معمولاً از جنس برنج است و یک قمیش مشابه قمیش کلارینت دارد.

ساکسوفون یکی از سازهای بادی است که معمولاً از جنس برنج است و یک قمیش مشابه قمیش کلارینت دارد. مشابه کلارینت، ساکسوفون نیز سوراخ‌هایی دارد که نوازنده از طریق مکانیزمِ کلیدی آنها را می‌بند. وقتی که نوازنده کلیدی را فشار می‌دهد یا کلید را رها می‌کند، به ترتیب صفحه ای روی سوراخ‌ها قرار می‌گیرد و یا صفحه از روی سوراخ برداشته می‌شود. این ساز را آدولف ساکس در دههٔ ۱۸۴۰ اختراع کرد و به نام او «ساکسوفون» نام گرفت.

آدولف ساکس زادهٔ شهرستان دینان در بلژیک است. او می‌خواست گروهی از آلات موسیقی را خلق کند که قدرتمندترین و بهترین سازهای بادی باشند. آقای ساکس، ساکسوفون را در تاریخ ۲۸ ژوئن سال ۱۸۴۶ در دو گروه که هر کدام شامل ۷ ساز می‌شد به ثبت رساند. هر گروه شامل سازهایی در ابعاد مختلف جهت حمل بود.

ساکسیفون جزو سازهای بادی چوبیِ تک‌زبانه است.

ساکسیفون انواعی مانند ساکسوفون سوپرانو، ساکسوفون آلتو و ساکسوفون تنور دارد، که تفاوت آنها در دامنهٔ صداییِ آنهاست. اگرچه این ساز در اصل برای ارکستر و دستهٔ موزیک نظامی تهیه شد، ولی امروزه بیشتر در موسیقی جاز و مردم‌پسند به کار می‌رود.
ساکسیفون

ساکسوفون یا ساکسیفون یک ساز از خانواده سازهای بادی و قمیشی است. ساکسوفون معمولا از برنج ساخته می شود و با یک قمیش دهانی شبیه به ساز کلارینت نواخته می شود. خانواده ساکسیفون توسط سازنده ساز بلژیکی آدولف ساکس در سال ۱۸۴۰ ابداع شد. ساکس می خواست که یک گروه یا سری سازهایی بسازد که بتوانند قدرتمندترین و ویژه خوان های سازهای بادی شوند و بهترین تطبیق سازهای برنجی باشند. ساکس، ساکیسفون را در ۲۸ ژوئن سال ۱۸۴۶ در دو گروه از ۷ ساز ابداع نمود.

هر سری شامل سازهای با اندازه های متفاوت در انتقال های متفاوت بودند. سری های B بمل و E بمل برای گروه های نظامی طراحی شده بود و به شدت محبوب شدند و بیشتر ساکسیفون های امروزه از این سری ها آمده اند. سازهای اصطلاحا سری ارکستری، در نت های C , F هرگز به موفقیت و موقعیت ثابت نرسیدند و E بمل و B بمل بجای آنها در موسیقی کلاسیک جایگزین شدند.

ساکسیفون معمولا در موسیقی کلاسیک (تک نوازی، موسیقی گروهی، گروه های کنستری)، گروه های نظامی، گروه های مارش و جز نواخته می شود. نوازندگان ساکیسفون، ساکسیفونیست نامیده می شوند.

این ساز از دسته ساز های یک زبانه ای , و با آنکه از جنس فلز ساخته شده از ساز های خانواده « کلارینت » است .
شمای ظاهری آن , مانند کلاریت باس , به شکل لوله مخروطی شکلی است که دو بار انحناء یافته است . انتهای پائین ساز , رو به بالا خم شده و دهانه انتهائی مانند شیپور گشاد شده است .
ساکسیفون از نظر عوامل ساختمانی , ترکیبی است از کلارینت و ابوا , ( شباهت آن به خانواده ابوا از شکل مخروطی لوله ناشی شده است )
جنس اصلی ساز برنز است و غالبا بر روی آن ورقه ای از نقره کشیده شده است
ساکسیفون به اندازه ها و کوک های مختلف ساخته شده است که حدود و وسعت همه شان یکی است …

تاریخچه ساکسیفون

ساکسیفون در سال ۱۸۴۱ توسط آدلوف ساکس، ساز ساز بلژیکی و فلوت نواز و کلاریت نواز که در پاریس کار می کرد، ساخته شد. وقتی که هنوز در مغازه ساز پدرش در بروسل کار می کرد، ساکس شروع به توسعه و ساخت یک ساز با طرح یک ساز برنجی و چالاکی یک ساز بادی کرد. او می خواست که اوربلو آنرا به یک اکتاو ببرد. (برخلاف کلارینت که زیری صدا را در نت دوازدهم وقتی اوربلو می کند، بالا می برد) چنین سازی که در اکتاو، اوربلو (اوربلو در سازهای بادی زمانی است که با نیروی بیشتر برای تولید نت های بالا نواخته می شود) دارد می تواند انگشت گذاری یکسان برای هر دوی دامنه نت ها داشته باشد.

قبل کارش بر روی ساکسوفون (یا ساکسیفون) ساکس بهبودهای وسیعی به کلارینت باس از طریق بهبود کلیدها و آکوستیک و بسط محدوده پایینش بخشیده بود. ساکس همچنین مبدع ساز زمانی محبوب اوفیکلید هم است که یک ساز برنجی بزرگ بود که دامنه نت های باس آن شبیه به یک ساز بادی بود. تجربه او با این سازها به او اجازه طراحی و توسعه مهارت ها و تکنولوژی های لازم برای ساخت اولین ساکسیفون را داد.

آدولف ساکس یک ساز با تک قمیش دهانی مانند کلارینت و بدنه مخروطی مانند اوفیکلید و ویژگی های آکوستیک هر دو هورن (شیپور) فرانسوی و کلارینت ساخت.

ساکسیفون در اندازه های متفاوت در اوایل دهه ۱۸۴۰ ساخته شد و ساکس برای آن یک حق اختراع ۱۵ ساله در ۲۸ ژوئن ۱۸۴۶ بدست آورد. حق اختراع برای ۱۴ نسخه از طراحی بنیادی تقسیم شده در دو گروه بندی که هر گروه از محدوده سوپرانو یا کنترباس بود به ثبت رسیده بود. اگرچه سازهای F و C به عنوان سازهای ارکستری نامیده شدند ولی هیچ شواهدی نیست که ساکس هم چنین نیتی داشته است. فقط سه درصد از تولیدهای ساکس در F و C بودند همانطور که آهنگسازان معاصر نیز از E بمل آلتو و ساکسیفون B بمل باس آزادانه در موسیقی ارکستری خود استفاده می کنند.

با یقین می توان گفت، ساکس در حال آزمایش برای پیدا کردن مناسب ترین کلیدها برای این سازها بود و از اینرو ساکسیفون های بین E بمل و B بمل را در مقایسه با F و C به دلایل تن صدا و اقتصادی (ساکسیفون ها گران ترین سازهای آن روزها بودند) انتخاب کرد. ساکسیفون سوپرانو C تنها سازی بود که در A بالای C صدا می داد. تمامی سازها یک محدوده اولیه B زیر خط حامل تربل تا F داشتند که به هر ساکسوفون محدوده دو و نیم اکتاو را می داد.

حق اختراع ساکسیفون در سال ۱۸۶۶ تمام شد و بعد از آن ساکسیفونیست های بسیاری و سازندگان سازها، طراحی ها و بهبودهای خود را به کلیدها و طرح ساکسیفون اعمال کردند. اولین تغییرات حجیم توسط سازنده فرانسوی که زنگ را اندکی توسعه داد و یک کلید افزون، برای نیم فاصله تا B بمل به ساکسیفون اضافه کرد، صورت گرفت. مشکوک است که خود ساکس هم در حال تلاش برای اعمال این تغییر بوده است. این توسعه اکنون در اکثر طراحی های مدرن موجود در کنار تغیرات اندک از قبیل کلیدهای اضافه برای انگشت گذاری های متفاوت موجود است.
خانواده ساکسیفون

خانواده اصلی ساکسیفون بین سازهای B بمل و E بمل تغیر می کند. خانواده دیگری از ساکسیفون بین C و F تغییر می کند و بیشتر حاشیه ای هستند، هرچند که بعضی از سازندگان سعی کردند ساکسیفون سوپرانو C و آلتو در F (متزو-سوپرانو ساکسیفون) و تنور در C (ساکسیفون ملودی C ) را در قرن بیستم محبوب کنند. ملودی C بین اواخر ۱۹۲۰ و اوایل ۱۹۳۰ به موفقیت هایی رسید. یک شرکت اخیرا تولید ساکسیفون سوپرانو C و ملودی C را احیاء کرده است. سازهای در F بصورت نادر موجود هستند.

چهار عضو گروه ساکسیفونها

    اولین و بزرگترین عضو این خانواده که ساکسیفون باریتون هست توسط آدولف ساکس بلژیکی در سال ۱۸۴۰ اختراع شده است. این ساز با وجود صدای رسا و قوی در گذشته فقط در ارکستر های نظامی متداول بود اما امروز صدایش را می توان در گروههای جاز به صورت سلو و یا همراهی کننده شنید.
    ساکسیفون آلتو: این ساز به خاطر بر خورداری از صدایی رسا یکی از مشهورترین اعضای خانواده ساکسیفون هاست که وسعت و نرمی صدایش باعث شده طرفدارهای زیادی در موزیک پاپ و گروههای بزرگ موسیقی و گاهی ارکستر ها داشته باشه و به عنوان یک ساز سلو در موسیقی جز خیلی موفق هست.
    واما سومین عضو این خانواده تنور ساکسیفون هست
    ساکسیفون تنور یک ساز ارکستری می باشد که در گروههای مختلف کاربرد دارد که باز توسط آدولف ساکس بلژیکی اختراع شده است
    این ساز شامل یک دهنی تک زبانه ای هست که به یه لوله فلزی پهن و مخروطی شکلی وصل شده که اصلا همین ویژگی باعث شده که ساکسیفون در طبقه بندی خاص خودش قرار بگیره شما میتوانید صدای تنور ساکس رو در خیلی از گروههای جزو بلوز و پاپ و راک بشنوید.
    آخرین عضو خانواده ساکسیفون که اسمش ساکسیفون سوپرانو می باشد
    این نوع از ساکسیفون بر خلاف سایر انواع ساکسیفون ها هیچ انحنایی در ساختارش ندارد بلکه به شکل یک قیف مستقیم هست تا بتواند زیر ترین نتها را در گروه سازهای ساکسیفون اجرا کند ولی بیشتر برای رهبری گروههای جز کوچیک به کار میرود.